De WK Superbike paddock is een super drukke plek. Je hebt er de teams, coureurs, fans en de fotografen die ervoor zorgen dat de hele wereld mooie foto’s ziet van alle actie. Vandaag heb ik een interview gedaan met WSBK fotograaf Donny Boer.
De Nederlandse fotograaf Donny Boer reist de hele wereld af voor het perfecte plaatje. De foto die een verhaal brengt en fans over de hele wereld enthousiast maakt voor de sport. Het was een eer om zo’n leuk interview te mogen doen met Donny.
INTERVIEW DONNY BOER
Wat trok je aan om te gaan fotograferen en hoe ben je begonnen?
Ik was al langer in het wereldje onderweg en bekend en daarnaast bevriend met Frankie Chili en bij de meeste races in Europa aanwezig. Toen Frankie Chili stopte had ik er eigenlijk niets meer te zoeken, behalve dan de hele dag in en om de box rondhangen, meestal bij DFX Corse en op de beeldschermen meekijken naar de tijden etc., en op een gegeven moment dacht ik, dit kan het ook niet zijn.
Ik had al vaker fotografen in de gaten gehouden en het leek me wel interessant en dacht dat kan ik ook, maar dat was een foutje. Ik begreep al heel snel dat ik dat zwaar onderschat had. Het is verschrikkelijk moeilijk als je de basis –kennis er niet voor hebt. Je moet hier toch wel echt een stuk kennis van hebben en eigenlijk voor fotograaf geleerd hebben, zodat je dan weet hoe zo’n camera functioneert. Als je dat begrijpt, ben je al een heel stuk verder. Ik heb mezelf alles bij moeten brengen en moeten experimenteren en ben nog steeds niet daar waar ik wil zijn.
Mijn eerste toestel was een Sony, toen kwam mijn eerste Canon 400D, met een 100-400 lens, toen een Canon 40D en zo verder en verder…. eigenlijk is het een ziekte, als je ermee begint, hou je niet meer op…. Als ik nu kijk wat voor materiaal ik heb.
Heb je veel verschillende soorten camera’s (gehad)?
Ja, in het begin had ik een Sony, het type weet ik zo niet meer, vond het toen al heel wat. Daarna gingen we over op Canon, nu heb ik een Canon EOS1 Mark 3 waar ik veel mee werk, en een Canon EOS 1Mark 2n voor moeilijke dingen. (slechte licht verhoudingen) en op reserve een Mark II.
Evelyn (mijn vrouw) heeft een Canon 50 D en ook een Canon Eos 1Mark 2n voor op de grid. Daarnaast talrijke lenzen natuurlijk vanaf 24 mm tot 500 met een 1,4 converter, alles origineel Canon. Ik had vorig seizoen een aanbod om 2010 naar Nikon over te stappen, maar heb besloten bij Canon te blijven, ik ken nu het principe van Canon, bij Nikon had ik weer helemaal opnieuw moeten beginnen.
Ben je zelf ook fan van een bepaalde coureur?
Eigenlijk niet, ik ben eigenlijk fan van alle coureurs omdat ik gewoon van deze sport hou. Er zijn te veel rijders, die ik wel sympathiek vind, om te zeggen; ik ben fan van die of die. Heb natuurlijk ook wel een paar coureurs die ik niet zo mag, maar dat is normaal denk ik.
Waarom fotografeer je Superbike en niet de MotoGP?
Dat is heel eenvoudig, dat is het gehele Superbike gebeuren en alles er om heen. In de Superbike’s kun je vrijwel overal en bij iedereen komen, alhoewel dat ook wel steeds moeilijker wordt, maar als ze je eenmaal kennen lukt dat wel. In de MotoGP is het akelig vervelend met al die controles op je pasje, scannen etc. Daar mag je niet komen, daar niet, en zo verder.
Als je bij de MotoGP naar het podium wilt bv, heb je minimaal 4 controles waar je door moet, maar je bent niet de enige die daar langs moet, dus ben je waarschijnlijk te laat bij het podium, zoveel tijd kost dat!!! Dan nog, deze in de GP deze verwende jongetjes (coureurs) die denken dat ze het helemaal zijn, nee laat maar. Het is voor één of twee wedstrijden leuk, maar dan maar gauw weer WSBK…. Alhoewel ik de nieuwe Moto2 klasse héél erg interessant vind, mooier als de GP zelf.
Wat is u mooiste motorsport foto die u ooit gemaakt heeft?
Ik zou het niet kunnen zeggen, ik denk Troy Corser in Portimão. Daar heb ik erg veel succes mee gehad. Dit was ook bij “kids on track” de geliefde foto. Maar ik heb veel mooie dingen vind ikzelf. Waar ik niet zo van hou zijn crashfoto’s alhoewel die het meeste geld opbrengen, helaas.
Erg vind ik die fotografen, die alleen op valpartijen wachten, ik ken ze en negeer ze. Een mooi voorbeeld daarvan vind ik de crash van Neukirchner in Monza 2009, het zag er echt heel erg uit, en daar ik Neukirchner persoonlijk erg goed ken, was ik behoorlijk van slag. Dan zie je deze fotografen die direct kijken of de foto’s van deze akelige crash gelukt zijn. Dat Neukirchner daar ligt, interesseert ze niet, walgelijk vind ik dat.
Mag je als fotograaf overal komen op het circuit? Of zijn er plaatsen waar je geen toestemming tot hebt?
Bijna overal zou ik zeggen. Alleen was het dit jaar wat lastiger, o.a. Magny Cours waar ze bepaalde stukken afzetten omdat we anders mee worden gefilmd door de mensen van Eurosport!!!! Ik kan altijd goed met de officials opschieten daar veel me kennen. Beetje met ze praten, gekheid maken en zo, dan krijg je wel eens een paar minuten om ergens foto’s te maken waar anderen niet mogen komen.
Dan worden ze uit het Infront racecontrol centrum op hun vingers getikt dat ik daar weg moet, maar dan heb ik mijn doel weer bereikt en heb de foto’s. Helaas is het ook bij de WSBK zover dat TV veel belangrijker is dan die 50-60 fotografen, dus al bijna net zo erg als bij de Dorna (MotoGP).
Zie je je mede fotografen als concurrenten of als collega’s?
Ik heb erg veel goede contacten, met Italiaanse en Engelse fotografen, we helpen elkaar ook wel met het “lenen” van foto’s, echter, sommige, vooral de Duitsers zien me als concurrent want die hadden blijkbaar niet verwacht dat ik zover zou komen.
Ik had bijna BMW als klant gehad 2010 en dat had niemand verwacht. Was tegen over mijn Duitse collega’s natuurlijk super geweest. We zijn nu bezig met Althea Ducati, of het lukt, weet ik nog niet, we hebben goede hoop.
Hoe bereid je je voor op een raceweekend?
Eigenlijk niets bijzonders, de dag voor we wegvliegen mijn camera’s en lenzen controleren, accu’s laden, geheugen kaarten formatteren en kijken of ik alles bij me heb pasjes, parkeerkaart etc. Op de donderdag, voor de race, de eerste keer naar het circuit, mijn internet regelen, een locker voor mijn spullen en dan over het paddock handjes geven koffie drinken etc.
Ga je naar elk Superbike weekend of mis je ook weleens een wedstrijd?
In Europa elke wedstrijd, door ziekte heb ik dit seizoen de Verenigde Staten gemist, Australië is me te ver, 30 uur in een vliegtuig is me te lang. We zijn 2 keer in Doha (Qatar) geweest, maar vond dat niet zo bijzonder, slecht voor mijn materiaal doordat het fijne zand werkelijk overal naar binnen dringt. Ik ben blij dat we daar geen wedstrijd meer hebben. Het circuit is niet zo bijzonder voor foto’s.
Zijn er ook teams / coureurs die fotografen niet waarderen?
Dat ligt eraan, vlak voor de Superpole en voor de wedstrijd moet je ze met rust laten, logisch, ook tijdens de racedag moet je uitkijken wat je doet. De teams die er niet van houden spannen een lint voor de box langs. Bij de meesten ga ik er dan onderdoor en maak mijn foto`s, dat is ook oké omdat ze me kennen. Belangrijk is ervoor te zorgen dat je niemand in de weg loopt, dan valt het wel mee. En belangrijk natuurlijk, ze kennen Evelyn en mij dus zeggen ze niet zo snel iets…
Heb je een bepaald circuit of evenement waar je graag heen gaat?
Mijn voorkeur qua circuits is nr. 1 Portimão, 2 Brno, 3 Nürburgring. Qua atmosfeer Assen, daar ken ik zoveel mensen wat gewoon erg gezellig is, maar om foto’s te maken staat Assen helaas op de laatste plaats, slechte bereikbaarheid en slechte infrastructuur.
Bewaar je alle foto’s ook zelf of wat doe je ermee?
Ja, de foto’s worden in de week na een race uitgesorteerd en opgeslagen, dus we hebben een behoorlijk dossier.
Wie zou je graag ooit nog eens gaan fotograferen?
Echt geen idee, ik fotografeer eigenlijk iedereen en alles graag. Met Haga kun je lachen tijdens een interview, Corser ook en Biaggi als je hem alleen treft ook dus…
Ben je ook bevriend met coureurs?
Vriendschap is denk ik teveel gezegd, ja Chili natuurlijk. Ik kan met veel mensen/coureurs goed opschieten, maar vrienden is toch wat anders denk ik, zeg maar dat sommige heel goede bekenden zijn geworden, waar ik ook wel een bakkie mee doe… Ik had vroeger een hekel aan Max Biaggi, maar nu denk ik daar anders over, ik heb hem onder andere omstandigheden meegemaakt en dan valt hij best wel mee.
Tegenover mij is hij eigenlijk best fair, alhoewel hij een hekel aan de “pers” heeft. Het is de manier hoe je iemand benaderd denk ik. Wij (Evelyn en ik) blijven altijd rustig, als het past ja, als het niet past de volgende keer. Max is een fan van mijn foto’s.
Maak je van tevoren al afspraken met race bladen over het plaatsen van foto’s of wordt dat pas geregeld als je de foto’s heeft?
We spreken nu met verschillende mensen over 2011, maar daar de budgets overal erg geminiseerd zijn loopt het allemaal moeizaam. Op de races loopt dat allemaal spontaan en als iemand iets zoekt dan melden ze zich bij ons. Crash foto’s van de toppers brengen het meeste geld helaas, maar dat is echter niet zo mijn ding. Ik heb het in zo’n raceweekend erg druk met o.a. Racesport.nl, het Covena team en nog een paar klanten, dat vraagt erg veel tijd.
Meestal is het een uur of 10 s’avonds dat we uit het mediacentrum wegkomen. Daarom zijn we de laatste tijd een beetje achter met donnyfoto.com. Onze excuses daarvoor. De site is precies zo ontstaan als het fotograferen, een hobby die (behoorlijk) uit de hand is gelopen, maar we hebben er plezier in en dus gaan we maar door.
Bedankt voor het interview.
Graag gedaan en ga zo door.
