NL: EEN UITGEBREID INTERVIEW MET TEAM MANAGER RONALD TEN KATE

Het runnen van een WK Superbike en WK Supersport team vergt veel tijd en moeite. Om dan ook nog het meest succesvolle team allertijde te managen is helemaal speciaal. Voor mijn aller eerste interview mocht ik team manager Ronald ten Kate interviewen.

Het Ten Kate Racing Team is een begrip binnen de motorsport. Maar liefst 8 World Supersport titels en 1 World Superbike titel heeft het Nederlandse team bij elkaar gereden in de afgelopen jaren. Ik ben supertrots met het eind resultaat van dit interview. Ik kan Ronald niet genoeg bedanken voor zijn tijd!

INTERVIEW RONALD TEN KATE

Hoe bent U in de motorsport terecht gekomen?

Zowel de teameigenaar Gerrit ten Kate, als ik hebben in onze jeugd aan motorcross gedaan. Ik was altijd al bezig met sleutelen om de motor beter te maken.

Deed U dan mee aan wedstrijden?

Ja ik deed mee aan clubcrossen en regionale wedstrijden. Ook heb ik nog even in het Nederlands kampioenschap gereden. Ik kon aardig meekomen maar dat ik nou een topper was wil ik niet zeggen. Dat moet ik er wel even bij zeggen.

Zo ben ik met  motoren in aanraking gekomen. Toen Gerrit stopte met crossen is hij een motorzaak begonnen. In 1993 had ik daar een bijbaantje en op een dag we zaten in de kantine en Gerrit zei dat hij een wegrace team wilde beginnen. Gerrit deed al aan sponsoren van een team en hij vond dat zo leuk dat hij  zelf ook een team wilde hebben. Hij vroeg wie er mee wilde de doen omdat hij een monteur nodig had en iemand die mee naar de circuits wilde reizen en ik stak meteen mijn hand op.

Een half jaar later stonden we met 1 rijder voor het eerst op een circuit. We reden supersport met Harry van Beek. Het was een hobby. We reden toen een keer in het buitenland op Hockenheim en ik belde Gerrit op dat wij de snelste waren in de training. Gerrit zei dat het vast een foutje was. De volgende training waren we weer 1^e en zo is het eigenlijk begonnen. En vanaf 1993 zijn we steeds een stapje groter geworden.

In 2000 had Gerrit Karl Muggeridge op zijn motor zitten in het WK Supersport en daarmee versloegen we meteen het Castrol Honda Team, “het Honda team van de Supersport”.  Zo kregen we ondersteuning van Honda.  En de rest is bekent. In 2002,2003,2004,2005,2006,2007,2008 en 2010 zijn we kampioen geworden in de WK Supersport. In 2004 mochten we ook van Honda een Superbike team runnen en werden we in 2007 kampioen in de Superbike.

Wilde U altijd al in de motorsport werken of had U vroeger andere ambities?

Ja , het is altijd wel een jongensdroom van mij geweest. Ik kan heel eerlijk wezen ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt. En daar heb ik nog nooit spijt van gehad.

Ik wil even met U terug in de tijd. Hoe heeft U het dubbele kampioensschap in de Superbike met Toseland en in de Supersport met Sofuoglu ervaren, in 2007?

Ja dat was natuurlijk een heel mooi jaar. In de Supersport hadden we al een aantal titels maar je word er nooit zat van! Winnen is verslavend. Als je een keer niet wint ben je meteen teleurgesteld.  Als je dan iets doet wat nog geen enkel team gedaan heeft is dat wel uniek.  En Toseland maakte het nog wel spannend in Magny Cours.

Normaal gesproken kan ik nog wel aardig rustig een race kijken maar toen , ik kon niet stil zitten! Kenan had de titel al vrij snel te pakken dus daar was niet veel druk op. Maar als je dan met de rijders en het hele team met de bekers op de foto gaat denk ik altijd terug hoe het ooit is begonnen. Daar ben ik erg trots op want wie verwacht nou zo’n succesvol team in Nieuwleusen. Niemand, dat is het leuke er aan.

In 2009 had U in de Supersport een wat minder seizoen. Hoe ervaarde U dit om na zoveel jaar niet voor de titel te vechten en wat was daar de oorzaak van?

Ho eens ga je kritisch worden! In 2009 zagen we gebeuren dat onze samenwerking met de veringfabrikant wat slechter werd. Wij liepen telkens achter de feiten aan.  Maar op de helft van het seizoen waren we over gestapt naar een andere fabrikant en toen ging het wel beter. In de Superbike konden we weer vrij snel winnen maar in de Supersport ging dit allemaal wat  moeizamer.

We zijn heel lang bezig geweest om het pakket van de Supersport te veranderen. In de races leek het wel dat het mekaar tegen werkte.  In de winter hebben we de hele motor op dat pakket aangepast en in 2010 waren we weer terug aan de top.  Al werden we wel in 2009 3^e en als ik heel eerlijk  ben is dat ook een zeer goed resultaat. Veel teams zouden heel blij zijn met een 3^e plaatst dus hoe slecht is het eigenlijk?          

Is het moeilijk om zo’n succesvol team te runnen en bent U meer een Supersport man of een Superbike man of maakt dat geen verschil uit?

Het team is natuurlijk heel groot maar vanaf 1993 kwam er gewoon elk jaar een klein stukje bij. Maar mijn werk is in 10 jaar heel erg verandert. Wij groeiden er eigenlijk in. Maar mijn hart ligt wel het meest in het WK Supersport. Dat komt omdat we in het begin in het ONK Supersport zijn begonnen.

Maar dit is eigenlijk een gemene vraag want ik kan en ik mag niet kiezen. Maar de Superbike speelt de grootste rol in het team. Aan publiciteit , sponsoren maar ook mijn eigen tijd gaat het meest naar de Superbike. Maar mijn hart ligt bij de Supersport. De Supersport is eigenlijk mijn baby.

Hoe vond U dat dit seizoen ging?

In de Supersport ging het hartstikke mooi. Zoals je net al zei hadden we in 2009 een moeilijker jaar, maar dat ging dit jaar meteen beter. En we wisten eigenlijk al vrij snel in het seizoen dat het om drie rijders zal gaan en dan is de vraag wie het meest constant is. Door heel constant te zijn hebben we de titel binnen kunnen halen. Als je naar de Superbike kant kijkt kon het beter gaan.

Superbike

In het begin ging het wel redelijk met de dubbel op Assen maar in het midden van het seizoen hadden we last met de motor.  We kregen last van een dipje. We hadden toen veel last van de chatter (een stuiterde motor) dit hebben we in een test vlak na Misano op kunnen  lossen en vanaf die tijd heeft Jonathan alleen maar als 1^e en 2^e op het podium gestaan. Dus daarmee waren wij al erg blij want het zat er naar uit dat we nog de 2^e plaats in het kampioenschap  konden pakken. Maar daar kwam op Imola al roet in het eten want Jonathan crashte daar en brak zijn schippersbotje (in je pols) en zijn sleutel been kwam uit de kom en dat betekende eigenlijk het einde van het seizoen.

Vanaf Brno leek Jonathan het meest constant van het hele veld maar ook dat ging op een trieste manier kapot. Ja en op Magny Cours was gewoon drama, hij wou de 1^e wedstrijd rijden maar toen hij terug kwam in de pits ik zag zijn gezicht en toen heb ik besloten dat hij de 2^e race niet ging rijden.

Hij deed meer dan dat wij van hem konden verwachten. Want je verwacht altijd wel dat een rijder ondanks een beetje pijn gaat rijden,  maar wat hij deed ging eigenlijk te ver. Toen ik zei dat hij de 2^e race niet meer mocht rijden  was hij teleurgesteld want hij zei : “Ja , maar dan laat ik jullie stikken en ” Nee Jonathan zei ik je bent al veel te ver gegaan nu is het genoeg. Jonathan rijd niet voor een 14^e plek maar voor de 1^e plek en dat was niet haalbaar meer op dat moment.

Hoe kwam het dat Jonathan Rea meer vooraan reed dan Max Neukirchner?

Max heeft vorig jaar een heel moeilijk jaar (2009) op de Suzuki. Met een crash op Monza had hij een beenbreuk en toen heeft hij een half jaar geen motor kunnen rijden om te revalideren en toen kwam hij terug bij de test op Imola ergens in Juni en daar viel hij meteen heel erg hard van zijn motorfiets af en toen brak hij zijn rug. Er waren toen platen in zijn rug gezet en daardoor heeft hij dat seizoen niet af kunnen maken.

Maar het is best wel een snelle rijder. Dus wij hadden hem in ons team en daar waren we heel erg blij mee maar ik denk dat hij er uiteindelijk geestelijk er nog niet klaar voor was. Maar bij de IDM race op Assen reed hij lekker op het podium en dan heb je dat verschil met nationale kampioenschappen en dat op het WK niveau. Zo heb je ook Muggeridge, kampioen in het IDM, maar op het WK niveau komt hij niet aan de bak. Net als Kyonarie en Brookes, 1 en 2 in het BSB, maar ook zijn komen niet aan de bak in het WK Superbike.

Schrok U van de crash op Imola tussen Sofuoglu en Laverty. Het ging immers om de titel, overlegd U dan ook met het andere team over de crash?

Sofuoglu was dat weekend zo snel dat we er eigenlijk wel van uit waren gegaan dat Sofuoglu voor de overwinning zal gaan.  En hij was vooral sterk in de laatste chicane. Maar als je ziet dat Laverty die actie inzit dan weet ik gewoon dat niet alle twee de rijders de bocht gaan halen, daar schrok ik van en uiteindelijk halen beiden rijders de bocht niet. Daar ben ik niet kwaad op, maar waar ik wel moeite mee heb is dat hij achteraf geen enkele keer zijn excuses heeft gemaakt aan Sofuoglu. Hij deed gewoon stoer over de situatie.

En ja toen won Pirro. Ik zat nog steeds naar dat beeld te kijken van Sofuoglu en Laverty van wie het snelst de motor op pakt en verder rijdt. Pas 15 seconden later had ik door wie er gewonnen had. Want de ronde daarvoor lag hij nog 4^e, maar daar viel iemand tussen uit, toen ik op het scherm keek zag ik dat Pirro had gewonnen. Het is mooi dat hij gewonnen heeft maar hij bejubeld de wedstrijd niet.

Bespreek je dit dan ook met de coureur?

Je praat wel met de rijder hoe het gebeurde. Want wij zien iets op de tv, maar zij zien dat soms heel anders. Gelukkig kunnen we dat meestal ook wel uit de data halen.

Wat doen jullie met de kapotte onderdelen?

De monteurs kijken naar de onderdelen die nog we nog opnieuw kunnen gebruiken en die maken dan weer helemaal in orde maar kapotte kuipdelen die geven we meestal aan langslopende fans.

Bent U vlak voor een wedstrijd nerveus?

Ja , dat gaat tot het moment van de startinggrid gaat het nog goed. Maar als het dan echt begint dan voel ik wel een draaiing in mijn maag. En dat gevoel maakt het ook zo leuk. Als ik dat gevoel niet meer heb dan moet ik er ook mee ophouden want dan interesseert het me niet meer genoeg.

In 2008 was het een zwarte dag voor de Superbike door de crash van Craig Jones, toch was het team 1^e en 3^e. Hoe ervaarde U dat weekend?

Het was een pit zwarte dag. Ik ken Craig omdat hij bij ons in 2005 een inval beurt had gehad.  Je kent de jongen daardoor goed. In de paddock was hij een aardige vent.  Helaas was het één van onze rijders die er niks aan kon doen maar toch was het raak. Je ziet dat hij blijft liggen en je ziet dat het meer is dan een race ongeluk. Binnen 5  minuten wist de hele paddock dat het goed mis was en dat het misschien niet goed af zou gaan lopen. 

s’ Avonds praat je daar dan ook lang over met de rijders want Jonathan was een goeie vriend van hem en was daardoor wel verdrietig. We hadden het race pak van Craig nog hier liggen van zijn inval race en die hebben we naar de familie opgestuurd omdat Craig daar wel heel trots op was dat hij voor ons had gereden.

Hoe is de structuur in het team?

Boven aan heb je de teambaas daaronder ik de teammanager. Dan heb je een opsplitsing tussen een technisch coördinator en een team coördinator.  Onder de technisch coördinator zit de rijder, de data mensen, de vering specialisten , de chef-monteurs, de monteurs en de mensen van de banden. Onder de team coördinator zien we 1 kok en 2 mensen die de gasten verzorgen. Dat is het wel.

Wat houd U werk eigenlijk in?

Ik ben eigenlijk de olie in de machine. Ik sluit contracten af met rijders en sponsors , maar ik zorg ook dat er contact blijft. Ook doe ik een stukje financiën en administratieve  dingen.

U heeft een erg succesvol team maar is het dan ook moeilijk om sponsors te vinden?

Ja , ze staan door de crisis niet voor je in de rij. We hebben liever voor wat minder geld een langer contract dan voor een hoger bedrag een kortere periode sponsoren.  De meeste sponsoren wisselen we liever niet. De sponsoren die we altijd al hadden steunen ons in dik en dun, dus blijven ze meestal wel sponsoren.

Bieden coureurs zich zelf aan of vraagt U ze?

We zijn begonnen met zelf vragen van coureurs maar vanaf 2004 kwamen de coureurs zelf naar ons toe om een praatje daar over te maken. We vangen niet achter de rijders aan.

Bepalen coureurs hun eigen set-up of hebben de monteurs een set-up gekozen voor de rijders?

Wij hebben het liefst dat de coureur niet over zijn eigen set-up praat. Het liefst hebben wij dat hij zegt wat er mis is met de motor. Wij komen met oplossingen voor de problemen.

Zijn teambazen onderling bevriend?

Vriendschap is een te groot woord. Daar ben ik ook niet naar op zoek , maar wel naar een goeie werk relatie. Wij vragen ook gewoon hoe het met ze gaat. Maar ik heb altijd wel veel respect gehad voor Davide Tardozzi en het is een bikkelharde tegenstander, maar ik heb daar veel respect voor .Maar vriendschappen, nee dat is daar niet echt van belang.

Vind U het lastig als er veel pers en gasten ed. in de pitbox aanwezig is tijdens een wedstrijd?

Het allermooiste is als de pitbox zo leeg mogelijk is, maar dat is dan een slecht teken. Want pers kun je niet tegen houden. Die hebben het recht om overal te komen. En als de pers er is word er ook meestal ook wat van je geschreven. En ja de gasten zijn meestal sponsors die de wedstrijden komen bekijken. Als er een rode vlag situatie komt sturen we iedereen in de pitbox, die er niks te zoeken heeft er meteen uit. De pers maar ook de gasten omdat we op zulke momenten een pure focus op het werk willen hebben.

Wat is U mooiste racemoment?

Dat is zo moeilijk om er een top 3 van te maken. Ik denk dat de dubbele titel in 2007 met Toseland en Sofuoglu de mooiste was.  Maar  de 1^e titel in de Supersport is natuurlijk heel mooi. De eerst internationaal gewonnen race in 1995 in de Thunderbike serie, dat reed toen mee met de MotoGP.

De race in 2005 op Valencia was een hele mooie. Charpentier en Fuijiwara waren in gevecht voor de 1^e plaats met 20 seconden voorsprong dat was wel erg mooi. Op Magny Cours 2003 hadden we drie Supersport’s in gezet. Vermeulen, Muggeridge en Parkes. In de wedstrijd lagen we even 1 ,2 en 3 , dat was fantastisch. En dat deden we nog een keer op Assen in 2007 met Charpentier, Pitt en Sofuoglu dat is geweldig.

Wat is het minst mooi moment?

Dat is als je met rijders naar het ziekenhuis moet. Dat went nooit. Ik weet het hoort er bij maar het is erg lastig om met ze naar het ziekenhuis te gaan, ik ga het liefst met ze naar het podium.

Welke rijder zal U ooit nog eens in U team willen hebben als geld niet uit maakt?

De hele wereld  verwacht natuurlijk dat ik Rossi zal gaan zeggen.  Nee. Niet? Ik zal wel eens Cappirossi op onze fiets willen zien, omdat ik heel veel waardering heb voor zijn vechtersmentaliteit heb. Ik zal Rossi weleens om onze fiets willen zien om te kijken hoe goed hij nou is en hoe goed hij is om mee te werken.

Deze kan niet want dan zou ik terug in de tijd moeten gaan , maar ik zou ook weleens met Troy Bayliss willen werken, omdat wel een man is waar ik misschien wel het meeste respect voor heb. Hij is altijd gewoon gebleven.